1 DYWIZJA PANCERNA gen. STANISŁAWA MACZKA

Pierwsza Dywizja Pancerna, była jednostka armii polskiej w Wielkiej Brytanii, organizowana od 1942 w Szkocji. Twórcą i dowódcą 1 Dywizji Pancernej był gen. Stanisław Maczek dowodzący wcześniej 10 Brygadą Pancerno-Motorową w Polsce i we Francji.
Znaczna część kadry oficerskiej pochodziła z 10 Brygady Pancerno-Motorowej. 1 Dywizja Pancerna liczyła prawie 16 tys. żołnierzy, w jej skład wchodziły: 10 Brygada Kawalerii Pancernej, 3 Brygada Strzelców Zmotoryzowanych, 10 Pułk Strzelców Konnych, 7 i 2 Pułk Artylerii Motorowej, pułk artylerii polowej, pułk artylerii przeciwpancernej i mniejsze oddziały innych rodzajów wojsk.
W ostatnich dniach lipca 1944 żołnierze 1 DP zostali przerzuceni do Normandii, aby wziąć udział w słynnej operacji „OVERLORD”. 8 sierpnia 1944 pod Caen w Normandii rozpoczęli swój szlak bojowy ponosząc na początku duże straty.Najważniejszą bitwą Polaków zakończoną pełnym sukcesem były walki o Maczugę pod Chambois-Falaise.
Po zwycięskiej bitwie prowadziła pościg za wycofującym się nieprzyjacielem na osi Rouen-Gandawa. Wyzwoliła wiele miast w Belgii, m.in.: Thielt, Ypres, Axel, nie pozwalając Niemcom na zorganizowanie skutecznej obrony. Odegrała zasadniczą rolę w wyzwoleniu Gandawy.
Po zdobyciu ujścia Skaldy, pancerni wyzwolili holenderską Bredę (29 października) i zdobyli umocniony rejon u ujścia Mozy. W kwietniu 1945 1 Dywizja Pancerna wkroczyła na teren Rzeszy pomiędzy Ems i Wezerą. Szlak bojowy zakończyła w Wilhelmshaven, zajmując bez walki w dniu 6 V 1945.
Za swoją wspaniałą postawę żołnierze 1 DP i ich dowódca gen. S. Maczek zostali publicznie odznaczeni przez gen. De Gaulla podczas defilady pod Łukiem Triumfalnym w Paryżu.
Bibliografia:
J. E. Englert, K. Barbarski – „Gen. Maczek i żołnierze 1 Dywizji Pancernej”